Zofia PROCHACZEK

Zosia Pochaczek ma 15 lat, zachorowała na białaczkę, gdy miała lat 11. W wyniku komplikacji podczas chemioterapii doznała uszkodzenia mózgu, przeszła sepsę. Wcześniej była zdrową dziewczynką. Uwielbiała śpiewać, gotować i jeździć konno. Teraz uczy się wszystkiego od nowa. Zamiast jazdy konnej ma hipoterapię, zamiast samodzielnego gotowania z marzeniami o występie w programie Masterchef - potrafi z pomocą pomieszać łyżką ciasto w misce. Płyny nadal podawane są jej bezpośrednio do żołądka przez gastrostomię (PEGa). W 2020 roku 9 miesięcy spędziła na Oddziale Hematologii w Szpitalu w Zabrzu a potem 15 miesięcy w Klinice Budzik w Warszawie. Teraz jest już w domu.
Zosia żyje i przez cały ten czas - czasami wbrew diagnozom i opiniom - robi postępy i powolutku małymi krokami zbliża się do rodziny. Początkowo leżała i nie było wiadomo czy widzi i słyszy, w ogóle nie potrafiła się poruszać. Po pół roku - na widok koleżanek z klasy - pierwszy raz się uśmiechnęła. Nauczyła się utrzymywać głowę i siedzieć, sięgać po przedmioty, potem chodzić, a od roku ponownie je, odkrywając kolejne smaki. Nadal nie potrafi samodzielnie pić, mówić, porozumiewać się. Cierpi na padaczkę lekooporną, przyjmuje równocześnie cztery leki przeciwpadaczkowe. Brak komunikacji jest dla rodziny najcięższym doświadczeniem. 
Pomimo choroby Zosia jest radosną dziewczynką, dobrą i kochaną. Dzielnie znosi codzienną rehabilitację w domu, z radością wita każdego terapeutę. Co kwartał wyjeżdża na turnusy rehabilitacyjne, do tego leki, suplementy, środki do pielęgnacji, paliwo, koszty wizyt lekarskich i konsultacji.
Apelujemy o wsparcie procesu leczenia i rehabilitacji dziewczynki. Pomóc w tej sytuacji mogą Państwo dzieląc się swoim 1,5% podatku, a także wpłacając darowizny na indywidualne subkonto Zosi. Za wszelką pomoc w imieniu rodziny serdecznie dziękujemy.