Zofia PROCHACZEK

Zosia Prochaczek zachorowała na białaczkę, gdy miała lat 11. W wyniku komplikacji podczas chemioterapii doznała uszkodzenia mózgu, przeszła sepsę. Wcześniej była zdrową dziewczynką. Uwielbiała śpiewać, gotować i jeździć konno. Teraz uczy się wszystkiego od nowa. Zamiast jazdy konnej ma hipoterapię, zamiast samodzielnego gotowania z marzeniami o występie w programie Masterchef - potrafi z pomocą pomieszać łyżką ciasto w misce. Płyny nadal podawane są jej bezpośrednio do żołądka przez gastrostomię. W 2020 r. 9 miesięcy spędziła na Oddziale Hematologii szpitala w Zabrzu a potem 15 miesięcy w Klinice Budzik w Warszawie. Teraz jest już w domu, w Gliwicach Żernikach.

Zosia żyje i przez cały ten czas - czasami wbrew diagnozom i opiniom - robi postępy i powolutku małymi krokami zbliża się do rodziny. Początkowo leżała i nie było wiadomo czy widzi i słyszy, w ogóle nie potrafiła się poruszać. Po pół roku - na widok koleżanek z klasy - pierwszy raz się uśmiechnęła. Nauczyła się utrzymywać głowę i siedzieć, sięgać po przedmioty, potem chodzić, a od roku ponownie je, odkrywając kolejne smaki. Nadal nie potrafi samodzielnie pić, mówić, porozumiewać się. Cierpi na padaczkę lekooporną, przyjmuje równocześnie cztery leki przeciwpadaczkowe. Brak komunikacji jest dla rodziny najcięższym doświadczeniem. Pomimo choroby Zosia jest radosną dziewczynką, dobrą i kochaną. Dzielnie znosi codzienną rehabilitację w domu, z radością wita każdego terapeutę. Co kwartał wyjeżdża na turnusy rehabilitacyjne, do tego dochodzą koszty takie jak: leki, suplementy, środki do pielęgnacji, paliwo, wizyty lekarskie i konsultacje.

Apelujemy o wsparcie procesu leczenia i rehabilitacji Zosi. Pomóc można dzieląc się swoim 1,5% podatku, a także wpłacając darowizny na jej indywidualne subkonto. Za wszelką pomoc w imieniu rodziny serdecznie dziękujemy.